1975 yılında Bulgaristan’da Cevat Mutlu ile evlenen Fatma Mutlu, bu evlilikten iki kız çocuğu dünyaya getirdi. Ancak 1982 yılında eşini bir trafik kazasında kaybeden Fatma Mutlu, bu zorlu süreçte çocuklarına hem annelik hem de babalık yapmaya çalıştı. Bu dönemde Bulgaristan hükümetinin Türklere yönelik baskı politikalarına karşı direnme mücadelesi veren Mutlu, asimilasyon sürecinin getirdiği büyük zorluklarla baş etmek zorunda kaldı.
Fatma Mutlu, kızlarını güvenli bir şekilde Türkiye’ye göndermek için, onları otobüs bagajında bulunan bir alet sandığına saklayarak yolladı. Kendisi de, çocuklarının ardından bir hafta sonra anavatana geldi. Günümüzde Kırklareli’nde, çocukları ve torunlarıyla huzurlu bir yaşam sürdürmektedir.
“MECBUREN İSMİMİ DEĞİŞTİRDİM”
69 yaşındaki Fatma Mutlu, 1984-1989 yıllarında yaşadığı ağır baskılardan bahsetti. Asker ve polislerin evlerine baskın düzenlediğini, bu süreçte kendi adını değiştirmek zorunda bırakıldığını anlattı. Bir gün iş yerinde iki asker ve iki polisin “Adını değiştireceksin” dediğini ve önüne kalın bir kitap attığını söyledi. “İstemezsen işten çık” baskısıyla isim değiştirmek zorunda kaldığını belirtti.
Fatma Mutlu, Bulgar makamlarının Türkiye’ye gitmemeleri için kendilerinden belge imzalatmak istediğini ancak bunu kabul etmediklerini de dile getirmiştir.
“TÜRKİYE’YE GELMEK İÇİN ÇOK UĞRAŞTI”
1990’ların başlarında yaşanan zorunlu göç sırasında Türkiye’ye gelmeye çalıştığını ifade eden Mutlu, süreci şöyle anlattı: “1989 yılında zorunlu göç oldu. Eşyalarımı hazırladım, çıkış aldım ama çıkıp gelemedim. 1989’dan 1994’e kadar uğraştım. En sonunda 1994’te vize aldım. ‘Geziye gidiyorum’ diye. Evimi sattım, parasını çocuklarıma verdim. Çocuklarımı sakladığım yeri bir görseniz… Otobüsçülerin çekiç koyduğu alet sandığına yerleştirdik. İki çocuğum oradan geçti. Dayıları Edirne’de karşıladı. Sonra ben geçtim.”
“1989 yılında zorunlu göç oldu. Eşyalarımı hazırladım, çıkış aldım ama çıkıp gelemedim. 1989’dan 1994’e kadar uğraştım. En sonunda 1994’te vize aldım, ‘Geziye gidiyorum.’ diye. Evimi sattım, parasını çocuklarıma verdim. Çocuklarımı saklı geçirdim. Çocuklarımı sakladığım yeri bir görseniz… Otobüsçülerin çekiç koyduğu alet sandığına yerleştirdik. İki çocuğum oradan geçti. Dayıları Edirne’de karşıladı. Sonra ben geçtim. Bir çantayla geldim. Bugünlere şükür.”
“HEP KORKUYLA YAŞADIK”
Fatma Mutlu, o yılların kendisi için hep korkuyla geçtiğini ve o korkunun hafızasından silinmediğini ifade etti: “O yıllar bana sor
